Rozdział 5.

Rozdział 5.

Emilia (mama Leona)

(…) ale też dobre – odetchnęłam z ulgą. – zła to ta, że Leon jest na razie w ciężkim stanie. Miał mocny wstrząs mózgu i jeszcze ta ręka. Kość została zmiżdżona, ale udało nam się ja poskładać, ale pacjent będzie musiał nosić ją długo w gipsie. Stan powoli wraca do normy.

-Nawet nie wiem jak panu dziękować!

-Nie trzeba dziękować. To moja praca. – uśmiechnął się przyjaźnie

-Można go zobaczyć?- wtrąciła się Violetta.

-Ale tylko na kilka minut i pojedynczo trzeba wchodzić.

-Oczywiście. A gdzie on leży?

-Na intensywnej terapii. 3 piętro, sala numer 2.

-Dziękujemy-odpowiedziałam.

-Emilio!- usłyszałam głos Cardoso, mojego męża, a ojca Leona. Był 50 km od Buenos Aries i przyjachał najszybciej jak to było możliwe. Przytuliłam się do niego.

-Jak dobrze że jesteś!

-Przyjechałem zaraz po twoim telefonie. Co z nim?

-Miał operację. Zmiażdżona kość ręki i wstrząs mózgu, ale powoli wszystko wraca do normy.

-Można go odwiedzić?

-Tak, ale pojedynczo i tylko na chwilę.

-Ważne że chociaż to. Dobry wieczór Violetto. Jak się czujesz? – Viola nadal była cała opuchnięta.

-Okropnie! To moja wina!!!

-Violu powtarzam ci po raz setny to był tylko wypadek!

-Co się w ogóle stało?

-Opowiem ci za chwilę. Violu idź może pierwsza do Leona, a ja opowiem wszystko Cardoso.

-Dobrze. – powiedziała i pobiegła do windy.

Violetta

Gdy dojechałam na 3 piętro poszłam do wskazanej przez pielęgniarkę salę. Weszłam… I od razu znów zaczęłam płakać. Leon… on leżał całkiem nieprzytomny, podłączony do tych wszystkich sprzętów. DLACZEGO ON?! Podeszłam bliżej. Siadłam na krzesełku obok jego łóżka, złapałam go za rękę i zaczęłam mówić;

-Leon… ja cię tak strasznie przepraszam! – mimo iż był nieprzytomny ja wiedziałam że mnie słyszy. – wiem, że to wszystko moja wina! Tak strasznie cię przepraszam! – położyłam głowę na jego ręce. Łzy leciały mi ciurkiem mocząc prześcieradło i jego rękę. Nagle poczułam jakby poruszył nią. Wybiegłam ze Sali;

-Panie doktorze! Leon … ON PORUSZYŁ RĘKĄ! – byłam bardzo uradowana. Lekarz pobiegł do Sali a ja za nim.

-To bardzo dobrze, może to oznaczać poprawę. Niech śpi. – wtedy do Sali weszli jego rodzice.

-I jak? – spytała pani Emilia.

-Poruszył ręką. – moje szczęście nie znało granic. – lekarz mówi że to oznacza poprawę!

-To świetnie! – powiedzieli na raz.

-Violu idź do domu, to był dzień pełen przeżyć. Powinnaś się przestać i odpocząć. Poza tym jest po północy i pewnie twój tato szaleje z niepokoju. – w tym pani Emilia miała rację. Tata pewnie już policję zawiadomił! – my tu jeszcze chwilę zostaniemy, ale jutro wrócimy.

-Dobrze. Do zobaczenia. – pożegnałam się i poszłam.

Gdy wróciłam do domu czekała cała rodzina i zaczęło się kazanie, ale gdy usłyszeli całą historię (oczywiście musiałam się znowu popłakać) zrozumieli i kazali mi iść spać. Tak też zrobiłam, ale uprzedziłam to długim prysznicem. Potem wysłałam do wszystkich sms o całym zdarzeniu i powiedziałam że jutro zajęcia są odwołane i żeby na 13 przyszli do szpitala. Po tym szybko zasnęłam wciąż myśląc o Leonie.

Zbudziłam się koło godziny 10. Ubrałam się i zeszłam na śniadanie. Zaraz później poszłam do szpitala, mimo że była 11.30 to chciałam pobyć z Leonem sam na sam. Kiedy doszłam pojechałam na 3 piętro i udałam się do Sali w której leżał Leon. Ale sala była pusta. Zaczepiłam jakąś lekarkę.

-Przepraszam. Gdzie jest Leon Verdas?

-Leon w nocy miał zatrzymanie akcji serca. Lekarze od 5 godzin go operują walcząc o jego życie. Przykro mi. –świat zaczął wirować… Nic nie miało już sensu… Oparłam się o ścianę i zsuwając się po niej ukryłam głowę w dłoniach i czekałam na śmierć. Nie jego… MOJĄ…

******

TATATADAM!!! dramatyczne zakończenie... ale jestem z niego dumna :) sory że krótki,ale jest późno i musiałam szybko pisać ;o i nie spodziewałam się że tak szybko będą dwa komentarze :D ale jestem z tego powodu bardzo zadowolona :D dziękuję Wam za nie <3 ale nadal apeluje o więcej!!! proszę Was o nie... :* każdy się liczy, nawet ten krytyczny :) 

3 kom - 6 rozdział (ale jak będzie 2 to zacznę pisać i ewentulanie wcześniej go wrzucę :*)

BUZIAKI :* TYSIA <3